Sesleniş

 Yapabilirdim eğer isteseydin mavi gökleri sonsuza kadar karanlık,

Ağlayabilirdim eğer hiçbir son bulmasaydı bu sahanlık,

Yürüyemezdim sonsuza kadar gizli camlar altında,

Lime lime etmeliydim perdeleri ay ışığının altında.

Şimdi ise gerek yok bir son aramaya çünkü hiç başlamadı,

Yalanlarla dolu bir kitabı dilenmeyenin,

Güvendiği şey de oldu ise acımasız melekler hiç beni taşlamadı,

O zaman aklı yoktur delirmeyenin.

Sen demiştin ki yıllar sürecek bu meyveyi bitirmek,

Fakat o meyve hiçbir zaman değildi olgun,

Önemli değil artık birkaç sevgiyi yitirmek,

Gözün bittiği yerde hepsi yorgun.

Sana sesleniyorum uzaklardaki aşk,

Öyle ki hiç gerçek arzunu bilemedin,

Çok yakındın bir zamanlar şimdi ise çok uzak,

Bilemiyorum gereken toprak mı yoksa beyaz yalanlar mı havada uçuşan,

Gereken varmak için o diyarlara,

İnanmayanın öldüğü bir yalana inanmak mı alan,

Beni tüm bu acıya bir tabut bulmaya götürecek olan?

Fakat önemi yok artık bir zamanlardaki mutluluğun,

Hepsi havaya karışmış almıyor musun kokuyu satırlarda,

Uzun zamandır bir grilik yok senden bana yansıyan,

Ben ise vuruyorum devamsızca her yerim kan içinde, 

Edim ediyorum istemsizce,

Bekliyorum birliği içimdeki gerçekleşmesi için ama anlaşamıyor masa etrafında,

Ne inatçı bir yaşlılık geldi başıma hiç beklenmeyen,

Sendin itiraf eden tepedeki bir ağaç olduğunu fakat dalların mıydı yalan söyleyen,

Etrafın hep yıldız ve güneş.